Stresi emocional, shkaktar i belbëzimit tek femijët

Stresi emocional, shkaktar i belbëzimit tek femijët

Një
raport i kohëve të fundit tregon se fëmijëve që e kanë më të vështirë
të përballojnë stresin emocional, shpesh u mbahet goja. Ndërsa
shkencëtarët thonë se 50 deri në 80 për qind të këtyre fëmijëve e
kalojnë këtë fazë deri në moshën pesë vjeç, nuk ka ndonjë kurë për
belbëzimin nëse vazhdon përtej kësaj moshe.
Nuk ka shërim për
mbajtjen e gojës dhe askush nuk e di nga se shkaktohet, megjithëse
besohet se trashëgimia dhe tani temperamenti luajnë një rol. Fondacioni
ndërkombëtar për belbëzimin vlerëson se deri në 60 milionë vetë në
gjithë botën e kanë këtë problem.

Paaftësia për të komunkuar
siç duhet sjell dëshpërim dhe zemërim dhe ndonjëherë edhe tërheqje,
thotë profesor Edward Conture i Universitetit Vanderbilt në Nashville
të Tenesisë: “Nuk mund të komunikosh kur të duash, apo atë që do të
thuash dhe si të duash. Dhe gjithkush mund ta kuptojë sesa pa shpresë
të bën të ndihesh një gjë e tillë”.

Doktor Conture ndoqi 111
fëmijë nga mosha dy në 5 vjeç. Është grupmosha kur bëhet më e qartë që
dikujt i mbahet goja. Megjithëse studimi është bërë në Shtetet e
Bashkuara, fëmijët ndjekin të njëjtën rutinë loje, mësimi dhe
përpjekjesh në gjithë botën. Djemtë janë 3 herë më shumë të prirur sesa
vajzat që të belbëzojnë.

Megjithëse ka një lidhje gjenetike
familjare, doktor Conture arriti gjithashtu në përfundimin se shumë nga
këta fëmijë bëhen më shumë emocionalë gjatë këmbimeve të një situate
normale loje. Në përgjithësi iu desh më shumë kohë që të qetësoheshin
pasi ishin nervozuar. Reagimet emocionale shkaktonin pastaj belbëzimin.


Doktor Conture thotë se prindërit dhe mësuesit mund të
ndihmojnë duke krijuar një ambjent më qetësues, që i jep fëmijës kohë
të mjaftueshme për t’u shprehur. Ata duhet gjithashtu të mos kritikojnë
apo të zëmërohen kur fëmija nuk i nxjerr dot fjalët dhe të kërkojnë
ndihmën e një terapisti të të folurit që të punojë me fëmijën. Me këto
masa ka shpresa që fëmija ta kalojë këtë problem.

Truprojat shqiptarë, nxënës të ish-palestrës së
Van Damme-it, janë më të besuarit për të ruajtur jetën e
personaliteteve. Musliu pohon se vetëm shqiptarët dinë ta bëjnë këtë
punë dhe të përballen me rrezikun si shqiptarë.

Origjina
shqiptare është privilegj dhe sinonim i sigurisë në Belgjikë. Jeta e
VIP-ave shpeshherë është në duart e truprojave shqiptarë të agjencisë
së sigurimit “Shqiponja”, të cilët dinë ta bëjnë mirë këtë punë. Emra
të njohur botërorë të filmit, muzikës, modës, sa herë që vijnë në
Belgjikë, Luksemburg apo Francë janë gjithnjë në shoqërinë e djemve
shqiptarë. Shkupjani Lutfi Musliu, ish-nxënës dhe truprojë e aktorit të
njohur Jean Claude Van Damme, është një prej truprojave të kësaj
agjencie. Ka ardhur për një pushim të shkurtër në Shkup dhe nxiton të
rregullojë sa më parë obligimet e tij, pasi i duhet të kthehet sa më
parë në Belgjikë.
“Van Damme dhe Brus Willis më 22 qershor do të
jenë në Bruksel për të xhiruar një film. ‘Shqiponja’ do të përkujdeset
për ta”, sqaron Luftiu arsyet e qëndrimit të shkurtër në vendlindje pas
një mungese prej 15 vjetësh.
Me doza të theksuara modestie, ai
tregon se vetëm shqiptarët dinë ta bëjnë këtë punë dhe të përballen me
rrezikun si shqiptarë. “Lidhjet me VIP-at na i siguron një gazetar
francez që beson te puna jonë. Me truproja të tjerë kanë pasur histori
të hidhura. Ne kemi besë dhe dimë të ruajmë, jemi rritur në luftëra.
Gjithmonë kur kanë probleme na marrin ne, pasi e dinë që vetëm ne
përballemi me rrezikun. Ne shqiptarët s’e dimë se çfarë është rreziku”,
thotë Luftiu për “Lajm”.
Grupi i “Shqiponjave” përbëhet nga tetë
shqiptarë dhe një kroat. Katër prej truprojave tanë kanë leje për ta
ushtruar aktivitetin edhe në botë. Mjeshtëritë e taktikave luftarake i
kanë mësuar në palestrën e Jean Claude Van Damme. Vite më parë, ata
kanë punuar si truprojë nëpër diskoteka më pak të njohura dhe më pas
fillojnë të ruajnë personalitetet e muzikës që shkonin të këndonim në
diskotekat më të njohura. Agjencinë “Shqiponja” e themeluan 15 vjet më
parë, ndërsa ka rreth një vit që punojnë vetëm për ruajtjen e VIP-ave,
si Jonny Holiday, Jean Reno, Jean Paul Belmondo, Monica Belluci, Sophie
Marceu, Laura Fabian, etj.
“Me VIP-at krijojmë gjithnjë marrëdhënie shoqërore, hamë bashkë, bëjmë xhoging”, thotë Lutfiu.
Një
orë e punës së tyre kushton 100 euro, ndërsa çdo ditë nis me një
aktivitet të ngarkuar sportiv. Gjimnastikë, boks, karate dhe tajfing
dhe një herë në javë qitje. I kushtojnë rëndësi konsumimit të ushqimit
dhe mundohen të bëjnë një jetë sa më të shëndetshme, larg duhanit dhe
alkoolit.
Lutfi Musliu së bashku me familjen e tij kanë emigruar në
Belgjikë 35 vjet më parë. Ai ka lindur në Shkup në vitin1962, ndërsa
origjina e familjes së tij i ka rrënjët në Kosovë.

Van Damme mes shqiptarëve

Jean
Claude Van Damme, është më i sigurt kur është mes nesh, ndërsa
shqiptarët janë ndër popujt që i ka për zemër, pohon Lutfiu. Shefi i
grupit të sigurimit të Van Damme-it është një shqiptar, rrethi më i
ngushtë i njerëzve që e rrethojnë është me shqiptarë. “Ka pasur më parë
truproje nga Italia, Franca dhe Belgjika, por nuk ka qenë i kënaqur, ka
pasur probleme pasi nuk kanë ditur ta ruajnë si duhet”, thekson ai.
Lutfiu është njohur me Van Damme-in kur ushtronte karate në palestrën e
tij, para se ai të bëhej i njohur dhe të shkonte në Hollywood. “Ai
është djalë i thjeshtë dhe shok i mirë”, e përshkruan Lutfiu aktorin e
njohur belg.

Kartolina e parë në botë



Kartolinat
nuk vijnë nga antikiteti. Origjina e tyre nuk shkon më larg sesa
shekulli i nëntëmbëdhjetë. Rreth 1860 datojnë kartolinat e para
postare. Imazhi i parë i stampuar në një kartolinë është ai i një
ushtari vjenez. Njerëzit filluan t’i dashuronin kartolinat ku mesazhi
shoqërohej me një imazh. Në Francë kartolina mori formën zyrtare në
1878 gjatë konferencës ndërkombëtare të postave në Paris. Në pjesën e
pasme të kartolinave të para shkruhej adresa, ndërsa në pjesën e
përparme vendosej fotografia dhe një hapësirë për të ndërfutur një
tekst të shkurtër. Këto lloj kartolinash quhen nga koleksionistët
“kartolinat me adresën e gjatë” ose “kartolinat postare”, të cilat u
përdorën deri në vitin 1905. Edhe teknika e realizimit të kartolinave
ka kaluar nëpër disa faza brenda një kohe shumë të shkurtër, duke u
bërë kështu një tregues i mirëfilltë i historisë së fotografisë dhe
stampimit në botë. Ajo kaloi nga litografia (shtypshkronja prej guri)
duke u perfeksionuar në vitet ‘30 me teknikën e rotokaleografisë.